مواد غذایی

ارده

ارده (به فارسی) یا طحینه (به عربی) خوراکیست که از دانه های کنجد تفت داده شده و کوبیده شده بدست میآید. از ارده در آشپزی لبنانی، ارمنی، یونانی، ایرانی، ترکی، عراقی، مغربی و بلغاری استفاده میشود. ارده به تنهایی به عنوان چاشنی یا به عنوان غذای اصلی همچون حلوا ارده، حلواشکری، بابا غنوج و حمص استفاده میشود. ارده تولیدی شهرهای دزفول، خمین، اردکان، ملایر و بهبهان از جمله اردههای خوب و ممتاز ایران میباشند و دزفول پایتخت ارده ایران شناخته میشود و از آن فرآورده های متنوعی تولید می شود.

ارده طبع گرمی دارد و خاصیت اصلی آن انرژی زا بودن است و برای فصل زمستان که بدن به انرژی بیشتری برای گرم کردن خود احتیاج دارد ، بهترین غذا محسوب می شود.

حلوا ارده

حلوا ارده غذایی بسیار مقوی به عنوان صبحانه است و مواد تشکیل دهنده آن را ارده، شکر، تخم مرغ، هل و چوبک تشکیل می دهند.

در ساخت حلوا ارده از کنجد بریان ساییده یا همان ارده به همراه شکر، شیره خرما، انگور یا عسل استفاده می شود. حلوا ارده شکری، حلوا ارده نرم، حلوا ارده بدون شکر، حلوا ارده با شیره های طبیعی و حلوا ارده طعم دار، نمونه هایی از انواع حلوا ارده هستند.

محصولات غذایی ما

ارده

امکانات ارتباطی کامل به شرکت های فعال در ایران و تجارت بین المللی خدمات ارائه می دهد

قدمت صنعت حلواسازی در ایران، به دوره صفویه و زمان سلطنت شاه عباس صفوی برمیگردد. در زمان سلطنت شاه عباس صفوی، که همزمان با وزارت شیخ بهایی بود، در فصل زمستان، جنگی به وقوع میپیوندد و شاه به وزیر خود دستور میدهد که غذایی برای سربازان تهیه کند که دارای سه ویژگی باشد؛ نخست اینکه جابهجایی آن آسان باشد، دوم اینکه دارای مواد مغذی برای بدن باشد و سوم اینکه استفاده از آن با میزان نانی که سربازان با خود دارند، انرژی لازم را فراهم نماید.

شیخ بهایی، ضمن مشورت با شخصی به نام جابر عصار، متخصص کنجد و شیره انگور، فرآوردهای را تهیه میکند که 50 درصد آن ،از دانه کنجد آسیاب شده )ارده( و 50 درصد دیگر آن را شیره کشمش، انگور و خرما تشکیل میداده است .فرآورده به دست آمده ،به وسیله سپاهیان آن زمان مورد استفاده و در نهایت باب میل آنها قرار گرفت؛ به همین ترتیب حلوا ارده به مرور شناخته شد و مصرف آن در میان اقشار مختلف جامعه، رواج پیدا کرد و بعد از آن، بسیاری از تولیدکنندگان نیز در شهرهای مختلف از جمله ،یزد، اردکان، قم و کرمان، دست به تولید این محصول کنجدی زدند.

در سال 1312 خورشیدی شخصی به نام حاج مصیب درخشانی که پیشتر در باکوی آذربایجان به تولید حلوا اشتغال داشت، در ایران شکر و مقداری گلوکز را جایگزین شیرههای طبیعی نمود که در نتیجه آن حلوا ارده شکری به دست آمد و آرام آرام میزان تولید این فرآورده کنجدی گسترش یافت و استفاده عمومی پیدا کرد.

یک کتاب آشپزی به زبان عربی به نام «کتاب الطبیخ» نوشته محمد بن حسن بغدادی در سال 1266 میلادی هفت مدل مختلف حلوا ارده را توضیح داده که نشان از تاریخچه اصیل این ماده غذایی دارد؛ در همین دوران کتابی هم به زبان اسپانیایی در این مورد هست.

در حال حاضر در کشورهای یونان، ترکیه، یوگسلاوی، لبنان، عربستان، و کشورهای شوروی سابق نیز حلوا ارده تولید میشود که از نظر کیفیت و نحوه تولید و مواد تشکیل دهنده با حلوا ارده ایران تفاوت دارد. حلوا اردهای که در استان یزد تولید میشود به دلیل اینکه فاقد هر گونه افزودنی شیمیایی است و هنوز به روش سنتی و تا حدودی دستی تولید میشود، طعم و مزه طبیعی داشته و نسبت به حلوا اردهای که به روش صنعتی تولید میگردد طرفداران بیشتری دارد..

حلوا ارده را باید در محلی خنک و دور از تابش مستقیم نور خورشید نگهداری نمود. تاریخ مصرف حلوا ارده توسط کارشناسان بهداشتی شش ماه پس از تولید تعیین شده ولی در صورتیکه در محل مناسبی مثل یخچال نگهداری شود مدت زمان بیشتری قابل استفادهاست. در صورتیکه پس از مدتی مقداری روغن بر روی حلوا ارده ظاهر شد جای هیچ نگرانی نیست چرا که این ویژگی ذاتی حلوا ارده است؛ این ماده روغنی همان روغن کنجد معروف بوده که سرشار از ویتامین است .میتوان قبل از مصرف آن را مخلوط نموده یا روغن آن را جدا نموده و بهعنوان روغن مایع مصرف کرد.

ارده نیز مانند حلوا ارده باید در محلی خنک و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شود؛ بنابراین یخچال بهترین محل نگهداری ارده میباشد که میتواند تاریخ مصرف آن را تا یکسال افزایش دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست